Το συγκεκριμένο σενάριο βασίζεται στον συνδυασμό και την οργανική συνδρομή στην παιδευτική διαδικασία τόσο των Τ.Π.Ε όσο και του δράματος. Οι μαθητές σε ομάδες εμπλέκονται σε μια απαιτητική διερεύνηση, αποκωδικοποίηση, καταγραφή και παρουσίαση του κειμενικού τύπου του διαλόγου σε ποικίλες πτυχές του (τηλεοπτικός, λογοτεχνικός, διαδικτυακός). Η θεωρία του βιβλίου δε δίνεται στους μαθητές αλλά επιδιώκεται να κατακτηθεί μέσα από τη διερεύνηση του κειμενικού είδους του διαλόγου σε έντυπα και ηλεκτρονικά μέσα. Προσεγγίζεται ο κριτικός και ο ψηφιακός γραμματισμός από τη στιγμή που οι μαθητές έρχονται σε επαφή και συγκρίνουν παραδοσιακές και νέες μορφές κειμενικότητας με προφανείς συνέπειες για τις εγγράμματες ταυτότητές τους. Εστιάζουν και ερμηνεύουν τον ρόλο της στίξης, του ευθύ και του πλάγιου λόγου και της συλλειτουργίας κειμένου, εικόνας και βίντεο (συλλογή αυθεντικού γλωσσικού υλικού από τους διαλόγους τους στο Facebook). Έπειτα από κάθε φάση διερεύνησης παρουσιάζουν με λογισμικό παρουσίασης τα αποτελέσματά τους στην ολομέλεια και στο τέλος συντάσσουν, με αφορμή μία εικόνα, έναν διάλογο σε τρεις εκδοχές (αφηγηματικό, θεατρικό, διαδικτυακό), τον οποίο αναρτούν στο ιστολόγιο της τάξης για σχολιασμό και ανατροφοδότηση από την ολομέλεια και τον καθηγητή. Επιχειρείται να καλλιεργηθούν δεξιότητες ανάγνωσης, πρόσληψης προφορικού λόγου, παραγωγής προφορικού και γραπτού λόγου. Η ενέργεια αυτή προσπαθεί να αντισταθμίσει τη μονόπλευρη βαρύτητα, κυρίως στην ανάγνωση και στη γραφή, που δίνεται στο σημερινό σχολείο.

Η τελική τους δραστηριότητα αφορά τη καταγραφή σημειώσεων σε συνεδρία μέσω Skype με μία θεατρολόγο, τη δραματοποίηση και τη βιντεοσκόπηση από την κάθε ομάδα του λογοτεχνικού διαλόγου που δημιούργησαν, προκειμένου να ετεροαξιολογηθούν και να αυτοαξιολογηθούν στο αν πέτυχαν να αποδώσουν στην πράξη τον επιτονισμό, τα παραγλωσσικά-εξωγλωσσικά στοιχεία και τις σκηνοθετικές οδηγίες από την έντυπη στην αναπαραστατική μορφή.