Η θέαση του πραγματικού κόσμου πολλές φορές οδηγεί τον λογοτέχνη στο να κατασκευάσει έναν νέο κόσμο, με πρόσωπα, γεγονότα, συμπεριφορές που εκφράζουν την ταυτότητα ή τις ταυτότητες ενός τόπου και μιας εποχής, μετά την αφομοίωση κάθε αλλαγής, ιστορικής και πολιτισμικής. Ο νέος κόσμος, ο λογοτεχνικός διαμορφώνει τους δικούς του λογοτεχνικούς χαρακτήρες, που με τη σειρά τους υπαγορεύουν στον αναγνώστη τον δικό τους ξεχωριστό τρόπο προσέγγισης.

Στο σενάριο «Ο ηγέτης ως τραγικό πρόσωπο στη νεοελληνική λογοτεχνία του 20ού αιώνα. Ένα παράδειγμα.» ζητούμενο ήταν να διαπιστώσουν οι μαθητές τον τρόπο που η λογοτεχνία «χτίζει» τον χαρακτήρα του ηγέτη που αποδεικνύεται τραγικός σε έναν κόσμο αλλαγής, στον οποίο το παλιό φθίνει και ηττάται, παρακολουθώντας τις συμπεριφορές του ήρωα και την έκβασή τους. Οι μαθητές στηρίχτηκαν στη γνώση τους για την έννοια της τραγικότητας και τις παραμέτρους που την οριοθετούν και για τα χαρακτηριστικά του τραγικού ήρωα, όπως τα ορίζουν οι έννοιες του χρέους, της ανάληψης της ευθύνης, αλλά και της εσφαλμένης κρίσης. Εντόπισαν και κατανόησαν τους αφηγηματικούς τρόπους και τα εκφραστικά μέσα που χρησιμοποίησε ο συγγραφέας για να κατασκευάσει τον τραγικό ηγέτη. Με το διάλογο στην ολομέλεια και στις ομάδες οι μαθητές κατανόησαν τη δυνατότητα της λογοτεχνίας να αποτυπώνει την ατομικότητα παράλληλα και σε οργανική σύνδεση με την ιστορική πραγματικότητα, επεσήμαναν τη θέση του αφηγητή απέναντι στον κεντρικό λογοτεχνικό ήρωα, ενώ το λογοτεχνικό κείμενο λειτούργησε ως αφετηρία προβληματισμού για τη δική τους αποτίμηση του ήρωα. Οι μαθητές έφεραν σε πέρας κυρίως ομαδικές δραστηριότητες, που έδωσαν στη διδάσκουσα το πλαίσιο αξιολόγησης της ομάδας ως προς τη συνεργασία και τη συνεισφορά, ενώ ο διάλογος που αναπτύχθηκε της επέτρεψε να διαπιστώσει την προσωπική πρόσληψη.

• Καβάφης, Κ.Π. Τείχη.
• Χατζής, Δημήτρης. Ο Σιούλας ο ταμπάκος, Σαμπεθάι Καμπιλής.