Στο αρχικό σενάριο επιχειρείται μια σύντομη εισαγωγή στον κόσμο της πεζογραφίας και πιο συγκεκριμένα, στον κόσμο του διηγήματος. Καθώς η εφαρμογή αυτή πραγματοποιήθηκε τέλη Νοέμβρη με αρχές Δεκέμβρη, οι μαθητές της Α΄ Γυμνασίου είχαν ήδη έρθει σε επαφή και με άλλα πεζά κείμενα και συγκεκριμένα με λαϊκά παραμύθια. Οπότε, λειτούργησε κυρίως ως εισαγωγή στο είδος του διηγήματος. Με άξονα αναφοράς ένα σύντομο διήγημα, προσιτό στην αντιληπτική ικανότητα των μικρών μαθητών, Τα κόκκινα λουστρίνια της Ειρήνης Μάρρα (Κείμενα Νεοελληνικής Λογοτεχνίας Α΄ Γυμνασίου), έγινε απόπειρα από τη διδάσκουσα να φανεί ότι το διήγημα αποτελεί μια λογοτεχνική κατασκευή.

Καταρχάς, η προσοχή, όπως προβλέπεται στο αρχικό σενάριο, εστιάστηκε στον τρόπο με τον οποίο ένας συγγραφέας κατασκευάζει ένα κείμενο. Το συγκεκριμένο διήγημα προσεγγίστηκε κυρίως από την άποψη της πλοκής και των προσώπων, με οδηγό τους άξονες που πρότεινε ήδη από το 1968 ο Robert Scholes (1985 [1968]). Στο τέλος, όμως, προκρίθηκε ο ρόλος των μαθητών ως συμπαραγωγών του νοήματος του κειμένου, σε μια προσπάθεια να δοκιμαστούν μέσα στο σενάριο κάποιες από τις λογοτεχνικές θεωρίες του εικοστού αιώνα.

Οι μαθητές διερωτήθηκαν με ενεργητικό τρόπο γύρω από τις τρεις βασικές αφηγηματικές έννοιες: α) του κειμένου, μπαίνοντας στη διαδικασία ανίχνευσης του τρόπου κατασκευής του, β) του αναγνώστη, επισημαίνοντας με διαφορετική οπτική γωνία τα κύρια σημεία του κειμένου και αναδιηγούμενοι την ιστορία αναλυτικότερα (παραγωγή νοήματος) και συντομότερα (σύνταξη περίληψης) και γ) του συγγραφέα, συνεχίζοντας ή/και αλλάζοντας το αρχικό διήγημα με δραστηριότητες δημιουργικής γραφής.

Μάρρα, Ειρήνη. Τα κόκκινα λουστρίνια.