Το σενάριο αξιοποιεί τους στίχους 77-99 του Προλόγου και, συγκεκριμένα, τη στιχομυθία Αντιγόνης – Ισμήνης. Θεωρείται χωρίο εύκολα προσπελάσιμο εξαιτίας του γρήγορου ρυθμού του διαλόγου, που αφορά και την σύντομη εξέλιξη της σκηνής καθώς και την ελάχιστη δράση στον πραγματικό δραματικό/ θεατρικό χρόνο. Ως εκ τούτου αφήνει περιθώρια εναλλακτικής διδασκαλίας που να αφορά στον ειδολογικό χαρακτήρα της στιχομυθίας καθώς και στον ρόλο της στο δράμα. Είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον ότι οι ανά δύο συγκρουσιακές στιχομυθίες διακρίνονται σε όλα σχεδόν τα θεατρικά έργα. Η αξία τους δεν αφορά τόσο στη σκιαγράφηση χαρακτήρων όσο στον ιδεολογικό άξονα που αντιπροσωπεύει κάθε χαρακτήρας. Κατά κανόνα, δύο θέσεις, εκ διαμέτρου αντίθετες, προβάλλονται με σαφήνεια, ξεκάθαρη, σχεδόν αποφθεγματική διατύπωση, σαφείς διακειμενικές αναφορές. Ως προς τη μορφή και την εκφορά παρουσιάζουν αξιοπρόσεκτες ομοιότητες: αντιθετικές εκφορές ενισχύουν το συγκρουσιακό ύφος, επαναλήψεις εντείνουν σκιαγράφηση της ψυχικής κατάστασης του ήρωα κ.ά. Επομένως, η ειδολογική προσέγγιση της στιχομυθίας με παράλληλη μελέτη χωρίων από το αρχαίο και σύγχρονο δραματουργικό ρεπερτόριο, πέρα από το ενδιαφέρον που καλλιεργεί στους μαθητές, αποδεικνύεται χρήσιμη, ευχάριστη αλλά και διδακτικά δόκιμη μέθοδος για την βαθύτερη μελέτη του συγκεκριμένου γνωστικού αντικειμένου.