Η συνηθισμένη πρακτική διδασκαλίας στο μάθημα του αδίδακτου αντιμετωπίζει το κείμενο αποσπασματικά, χωρίς να το εντάσσει στο έργο που ανήκει και στον κόσμο που αναφέρεται. Επιπλέον, αυτή η προσέγγιση εστιάζει στην απομονωμένη εξέταση μορφολογικών, γραμματικών και συντακτικών φαινομένων τα οποία ο μαθητής καλείται να αναγνωρίσει και να απομνημονεύσει. Με την παρούσα πρόταση επιχειρείται η συνολική παρουσίαση του λόγου του Λυσία «Υπέρ Αδυνάτου», η συστηματική άσκηση στο ζήτημα της μετάφρασης, η εξαγωγή κανόνων με επαγωγικό τρόπο και ο εμπλουτισμός τους με αυθεντικά παραδείγματα.