Η Σικελική Εκστρατεία υπήρξε μια από τις μαύρες σελίδες της αθηναϊκής ηγεμονίας, ενώ τα πρόσωπα που εμπλέκονται σε αυτήν έχουν αποκτήσει μυθιστορηματικές διαστάσεις. Λίγο πριν πέσει η αυλαία, ο κουρασμένος και ασθενής Νικίας, ένας στρατηγός που έδωσε το όνομά του σε μια εύθραυστη ειρήνη και σύρθηκε σε ένα μεγαλεπήβολο εγχείρημα χωρίς να το θέλει, μόνο και μόνο για να μην αποσυρθεί από την πολιτική σκηνή, αναβλητικός και δεισιδαίμων, προσπαθεί να εμψυχώσει τους στρατιώτες που υποχωρούν άτακτα. Μιλώντας με τον «τρόπο του Νικία», ο ιστορικός Θουκυδίδης μεταφέρει την ένταση των τελευταίων στιγμών σε μια απολογητική ρητορική που απευθύνεται κυρίως στο συναίσθημα και στηρίζεται στο κοινό αξίωμα ότι η ελπίδα πεθαίνει τελευταία. Το σενάριο επιχειρεί να αναδείξει τα παραπάνω στοιχεία καθώς και τον ρόλο των δημηγοριών στο έργο του Θουκυδίδη.