Η Σικελική Εκστρατεία υπήρξε μια από τις μαύρες σελίδες της αθηναϊκής ηγεμονίας, ενώ τα πρόσωπα που εμπλέκονται σε αυτήν έχουν αποκτήσει μυθιστορηματικές διαστάσεις. Λίγο πριν πέσει η αυλαία, ο κουρασμένος και ασθενής Νικίας, ένας στρατηγός που έδωσε το όνομά του σε μια εύθραυστη ειρήνη και σύρθηκε σε ένα μεγαλεπήβολο εγχείρημα χωρίς να το θέλει, μόνο και μόνο για να μην αποσυρθεί από την πολιτική σκηνή, αναβλητικός και δεισιδαίμων, προσπαθεί να εμψυχώσει τους στρατιώτες που υποχωρούν άτακτα. Μιλώντας με τον «τρόπο του Νικία», ο ιστορικός Θουκυδίδης μεταφέρει την ένταση των τελευταίων στιγμών σε μια απολογητική ρητορική που απευθύνεται κυρίως στο συναίσθημα και στηρίζεται στο κοινό αξίωμα ότι η ελπίδα πεθαίνει τελευταία. Το σενάριο επιχειρεί να αναδείξει τα παραπάνω στοιχεία καθώς και τον ρόλο των δημηγοριών στο έργο του Θουκυδίδη.
Η εφαρμογή του σεναρίου δεν έδωσε έμφαση στον ρόλο των δημηγοριών στο έργο του Θουκυδίδη. Δεδομένου ότι κατά το σχολικό έτος 2014-2015, κατά το οποίο εφαρμόστηκε το σενάριο, το Ζ΄ βιβλίο του Θουκυδίδη ήταν εκτός ύλης, με πρωτοβουλία της διδάσκουσας η εφαρμογή έγινε σε συνδυασμό με τον λόγο του Θρασύβουλου στα «Ελληνικά» του Ξενοφώντα (κείμενο από μετάφραση 2.4.13-17), ο οποίος εκφωνείται «λίγο πριν πέσει η αυλαία» του τυραννικού καθεστώτος στην Αθήνα και, συγκεκριμένα, λίγο πριν ξεκινήσει η μάχη δημοκρατικών – ολιγαρχικών. Ο Θρασύβουλος, όπως και ο Νικίας, προσπαθεί να εμψυχώσει το στράτευμά του, ο δε Ξενοφώντας, όπως και ο Θουκυδίδης, μεταφέρει την ένταση των τελευταίων στιγμών πριν από την έναρξη της μάχης και την αξία της ελπίδας και της προσπάθειας. Κατά την εφαρμογή λοιπόν του σεναρίου, η έμφαση δόθηκε στη σύγκριση των δύο λόγων και στην ανάδειξη κοινών στοιχείων και διαφορών στην προσπάθεια των δύο ομιλητών να εμψυχώσουν το ακροατήριό τους ενάντια στον εχθρό τους.