Στην Ελένη του Ευριπίδη, όπως και στο σύνολο της σωζόμενης αρχαίας ελληνικής τραγωδίας, αντανακλώνται ιδέες, πολιτικές σκέψεις και πράξεις της Αθήνας του 5ου αι. π.Χ. Ιδιαίτερα στον Ευριπίδη αναπτύσσεται μια κριτική που φθάνει στα όρια της αμφισβήτησης παραδοσιακών αντιλήψεων και πολιτικών θεσμών, ενώ παράλληλα δραματοποιούνται αιώνια υπαρξιακά προβλήματα. Το γεγονός αυτό απηχεί έντονα την καθοριστική επίδραση που άσκησαν οι σοφιστές στην ιδεολογία του ποιητή. Για τον λόγο αυτό η συγκεκριμένη διδακτική πρόταση δίνει έμφαση στα στοιχεία της διανοίας, όπως αυτά εκφράζονται από τον Αγγελιαφόρο και επιχειρεί σύνδεση με τη διδασκαλία των Σοφιστών. Μέσα από την αντιπαράθεση παραδοσιακών και νέων αντιλήψεων και την ανίχνευση των σπερμάτων του «πρώτου ελληνικού διαφωτισμού», του οποίου ο Ευριπίδης και οι σοφιστές είναι εκφραστές, οι μαθητές έχουν να ωφεληθούν αρκετά.
Οι μαθητές θα έχουν τη ευκαιρία να επιχειρηματολογήσουν γύρω από ζητήματα που προβλημάτισαν τόσο τους Σοφιστές και τον Ευριπίδη όσο και τον σύγχρονο άνθρωπο. Θα αρθρώσουν τον δικό τους λόγο και θα εκθέσουν πειστικά επιχειρήματα εμπιστευόμενοι τις ικανότητές τους.