Η διδακτική πρόταση ξεκίνησε από την αναζήτηση, ανάγνωση μιας εύκολης και υγιεινής μαγειρικής συνταγής, τη δημιουργία παραλλαγών, την εκτέλεση. Συνέχισε με μια συζήτηση στην ολομέλεια με θέμα: πόσες εκπομπές μαγειρικής αντέχει ακόμα η ελληνική τηλεοπτική αγορά, τι είναι η κουλτούρα του «φουντισμού», η τηλεοπτική «σεφοκρατία», πόσο επηρεάζεται η στάση των τηλεθεατών από το συνεχές σφυροκόπημα των τηλεοπτικών σεφ. Η συνταγή λειτούργησε ως η λέξη κλειδί στην ανάγνωση συνταγών ομορφιάς, επιτυχίας, επαγγελματικής ανέλιξης, στην ανάγνωση συνταγών για την παραγωγή ταινιών βιβλίων, προτύπων ζωής. Σε γενικές γραμμές δημιουργήθηκαν κατά τη συζήτηση δυο στρατόπεδα: ένα των υποστηρικτών των εκπομπών και ένα των πολεμίων. Οι υποστηρικτές των εκπομπών μαγειρικής θεωρούσαν ότι δεν υπάρχει κάτι μεμπτό σε αυτές και μάλιστα ότι προσφέρουν γνώσεις και ψυχαγωγία. Οι πολέμιοι υποστήριζαν ότι αυτές οι εκπομπές ωθούν τους ανθρώπους που τις παρακολουθούν να πιστεύουν ότι τα πράγματα στη χώρα είναι τέλεια και δεν υπάρχει ούτε οικονομική κρίση ούτε φτώχεια.