Οι μαθητές μέσα από τη στιχομυθία της 2ης σκηνής της Εξόδου σκιαγραφούν το ήθος των δύο ηρώων και ανιχνεύουν την ανατροπή των στερεοτύπων που υποκρύπτεται. Επισημαίνουν, λοιπόν, το τελευταίο σχόλιο του Ευριπίδη στην «Ελένη» σχετικά με τον θεσμό της δουλείας και στη συνέχεια συσχετίζουν το παράλληλο κείμενο που συνοδεύει την ενότητα με ήδη γνωστά αποσπάσματα του έργου με στόχο να παρουσιάσουν τον ρόλο των δούλων στο συγκεκριμένο έργο. Συνεχίζουν με τη μελέτη του θεσμού της δουλείας από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα και εστιάζουν σε μορφές δούλων που ξεχώρισαν με την παρουσία τους. Τέλος, οι μαθητές καλούνται να δημιουργήσουν ομαδικά τα δικά τους έργα κατά των σύγχρονων μορφών δουλείας, προσεγγίζοντας την τέχνη ως μοχλό αφύπνισης κατά της δουλείας στο παρελθόν και στο παρόν.