Ο εν μέρει παραπλανητικός τίτλος του σεναρίου αυτού αποτυπώνει κάποιες από τις πτυχές του. Καταρχάς, αφορά τον ελλαδικό χώρο και τις παρα-μορφώσεις του φυσικού περιβάλλοντος της πατρίδας μας στο πλαίσιο μιας στρεβλής θεώρησης της έννοιας της ανάπτυξης, θεώρησης που οδήγησε στη γιγάντωση των αστικών κέντρων, μέσω της πρακτικής της αντιπαροχής, και στην ερήμωση της ελληνικής υπαίθρου, εξαιτίας του φαινομένου της εσωτερικής μετανάστευσης και αστυφιλίας. Από την άλλη, υποδηλώνει την αφετηρία του σεναρίου αυτού όσο και την τελική του στόχευση: οι μαθητές, κατά την προσέγγιση της διδακτικής ενότητας «φυσικό και κοινωνικό περιβάλλον», εκκινούν από τον τόπο τους και καταλήγουν σε αυτόν. Με άλλα λόγια, προκειμένου για τη Λακωνία, στην οποία θα εφαρμοστεί καταρχάς το συγκεκριμένο σενάριο, μιλούν και διαβάζουν για τα δύο εμβληματικά στοιχεία του φυσικού περιβάλλοντος της περιοχής, τον Ταΰγετο και τον Ευρώτα, και την πορεία τους μέσα στο χρόνο, για να προχωρήσουν σε προτάσεις για μια μελλοντική «αξιοποίησή» τους υπό το πρίσμα μιας εντιμότερης στάσης απέναντι στο περιβάλλον, που δεν παραγνωρίζει την αξία και του φαινομενικά πιο ασήμαντου στοιχείου του οικο-συστήματος της περιοχής.

Στη διαμόρφωση αυτής της στάσης οδηγοί μας θα είναι τα εξεταζόμενα κείμενα: η «πολιτικά ανορθόδοξη» στάση του «πρωτόγονου ερυθρόδερμου», η μυστική σχέση του ποιητή με τη φύση, η νοσταλγική αναπόληση του χαμένου αστικού τοπίου της παλιάς γειτονιάς που τη «χαλάσανε» στο όνομα της ανάπτυξης, η ρεαλιστική καταγραφή των αλλαγών στις πόλεις που αλώθηκαν από τους εργολάβους, το τσιμέντο και τις καμινάδες των εργοστασίων. Πέρα από την ανάπτυξη της οικολογικής συνείδησης, στόχος μας είναι η καλλιέργεια συνείδησης εν γένει, χωρίς επιθετικούς προσδιορισμούς: το σενάριο φιλοδοξεί να δείξει ότι δε νοείται αγάπη για τον τόπο μας, χωρίς σεβασμό στη φύση που τον περιβάλλει, ούτε για τον πλανήτη μας, χωρίς αλλαγή της νοοτροπίας που μας παρουσιάζει ως τα εκλεκτά όντα της δημιουργίας, που μπορούν να μεταχειρίζονται και να διαχειρίζονται κατά βούληση την υπόλοιπη πλάση. Τελικά, ο σεβασμός προς τον άνθρωπο ως όλον περνά μέσα από την απαίτηση για πόλεις που ικανοποιούν αισθητικά και προσφέρουν στους κατοίκους τους ποιότητα ζωής, αλλά και για έναν πλανήτη, όπου κάθε ον σέβεται τα υπόλοιπα, οριοθετώντας την περιοχή της δικαιοδοσίας και της δύναμής του.

• Βενέζης, Ηλίας. Η Δάφνη.
• Γκάτσος, Νίκος. Ο εφιάλτης της Περσεφόνης.
• Ινδιάνος Σιάτλ. Ένα παλιό μήνυμα για τον σύγχρονο κόσμο.
• Ιορδανίδου, Μαρία. [Στην εποχή του τσιμέντου και της πολυκατοικίας].
• Καλβίνο, Ίταλο. Μανιτάρια στην πόλη.
• Ουράνης, Κώστας. Ο Ταΰγετος.
• Πασαγιάννης, Κωνσταντίνος. [Ο Ευρώτας].
• Σεπούλδεβα, Λουίς. [Το μαύρο κύμα].
• Σκαμπαρδώνης, Γιώργος. Η-Βαγγελιώ-δεν-είσαι-εντάξει.
• Φακίνου, Ευγενία. [Η ζωή στη Σύμη].
• Χαρπαντίδης, Κοσμάς. [Χαλασμένες γειτονιές].