Πρωτεύον ζητούμενο του σεναρίου ήταν να εξοικειωθούν οι μαθητές με τη διαδικασία ανάγνωσης των συμβόλων στην ποίηση –στον βαθμό που είναι αυτό εφικτό– εκλαμβάνοντάς την (τη διαδικασία) ως μια απόπειρα προσέγγισης ενός «άλλου» (οπωσδήποτε όχι «νεκρού» ή εξωγήινου) κόσμου που δημιουργεί εκ νέου την πραγματικότητα με γλωσσικά σημεία επιφορτισμένα συνυποδηλωτικά. Παράλληλα, επιδιώχθηκε να αντιληφθούν οι μαθητές ότι η σημασιοδότηση του ίδιου σημαίνοντος συναρτάται με τα διαφορετικά ιστορικά και πολιτισμικά περιβάλλοντα στα οποία παράγεται το κείμενο, ποιητικό ή άλλο.

Η γοργόνα αποτελεί το παράδειγμα-πεδίο εφαρμογής ως προς το οποίο κλήθηκαν οι μαθητές να μελετήσουν τον τρόπο με τον οποίο εμφανίζεται ένας όρος εμφορούμενος από ποικίλες νοηματικές αποχρώσεις σε διαφορετικά περιβάλλοντα-ποιήματα. Με αφετηρία τη μορφή της γοργόνας στον διαδεδομένο λαϊκό θρύλο, ο οποίος προσέδωσε εθνικές διαστάσεις στον συμβολισμό της, οι μαθητές μελέτησαν περιπτώσεις συμβολικής λειτουργίας της σε ποιητικά έργα της γενιάς του ’30 και διαπίστωσαν τον τρόπο με τον οποίο μία λέξη φορτίζεται συνυποδηλωτικά με διαφορετικό περιεχόμενο από ποιητές της ίδιας γενιάς ή ακόμη και από τον ίδιο ποιητή. Δοκίμασαν να ανιχνεύσουν τα σύμβολα συσχετίζοντάς τα με την ιστορική και τη λογοτεχνική πραγματικότητα της συγγραφής και “ενσωματώνοντας” ταυτόχρονα στην ανάγνωση τις ορίζουσες της δικής τους ταυτότητας.

• Ελύτης, Οδυσσέας. Τα τζιτζίκια.
• Καββαδίας, Νίκος. Έχω μια πίπα.
• Καρκαβίτσας, Ανδρέας. Η γοργόνα.
• Ρίτσος, Γιάννης. Ρωμιοσύνη.
• Σεφέρης, Γιώργος. Λεωφόρος Συγγρού, 1930, Ο Μαθιός Πασκάλης ανάμεσα στα τριαντάφυλλα.