Ο εν μέρει παραπλανητικός τίτλος του σεναρίου αυτού αποτυπώνει κάποιες από τις πτυχές του: καταρχάς, αφορούσε στον ελλαδικό χώρο και τις παρα-μορφώσεις του φυσικού περιβάλλοντος της πατρίδας μας, στο πλαίσιο μιας στρεβλής θεώρησης της έννοιας της ανάπτυξης, θεώρησης που οδήγησε στη γιγάντωση των αστικών κέντρων, μέσω της πρακτικής της αντιπαροχής, και στην ερήμωση της ελληνικής υπαίθρου, εξαιτίας του φαινομένου της εσωτερικής μετανάστευσης και αστυφιλίας. Από την άλλη, υποδηλώνει την αφετηρία του σεναρίου αυτού, όσο και την τελική του στόχευση: οι μαθητές, κατά την προσέγγιση της διδακτικής ενότητας «Φυσικό και κοινωνικό περιβάλλον», εκκίνησαν από τον τόπο τους και κατέληξαν πάλι σε αυτόν. Με άλλα λόγια, προκειμένου για τη Λακωνία, στην οποία εφαρμόστηκε καταρχάς το συγκεκριμένο σενάριο, οι μαθητές μίλησαν και διάβασαν κυρίως για ένα από τα δύο εμβληματικά στοιχεία του φυσικού περιβάλλοντος της περιοχής, τον Ευρώτα , και την πορεία του μέσα στον χρόνο, με σκοπό να διαμορφώσουν εντέλει απόψεις για τη μελλοντική «αξιοποίησή» του υπό το πρίσμα μιας εντιμότερης στάσης απέναντι στο περιβάλλον, η οποία δεν παραγνωρίζει την αξία και του φαινομενικά πιο ασήμαντου στοιχείου του οικο-συστήματος της περιοχής.

Στη διαμόρφωση αυτής της στάσης τα εξεταζόμενα κείμενα ήταν οδηγός μας: η «πολιτικά ανορθόδοξη» στάση του «πρωτόγονου ερυθρόδερμου» Σιάτλ, η μυστική σχέση του ποιητή με τη φύση, η νοσταλγική αναπόληση του χαμένου αστικού τοπίου της παλιάς γειτονιάς που τη “χαλάσανε” στο όνομα της ανάπτυξης, η ρεαλιστική καταγραφή των αλλαγών στις πόλεις που αλώθηκαν από τους εργολάβους, το τσιμέντο και τις καμινάδες των εργοστασίων, αλλά και οι αλλαγές στην κοσμοθεώρηση του καθενός, εξαιτίας των αλλοτριωτικών και αποξενωτικών συνθηκών που επικράτησαν στις μεγαλουπόλεις. Πέρα από την ανάπτυξη της οικολογικής συνείδησης, στόχος μας με την εφαρμογή του σεναρίου αυτού ήταν η καλλιέργεια συνείδησης εν γένει, χωρίς επιθετικούς προσδιορισμούς· το σενάριο φιλοδόξησε να δείξει ότι δε νοείται αγάπη για τον τόπο μας, χωρίς σεβασμό στη φύση που τον περιβάλλει, ούτε για τον πλανήτη μας, χωρίς αλλαγή της νοοτροπίας που μας παρουσιάζει ως τα εκλεκτά όντα της δημιουργίας, που μπορούν να μεταχειρίζονται και να διαχειρίζονται κατά βούληση την υπόλοιπη πλάση. Τελικά, ο σεβασμός προς τον άνθρωπο ως όλον περνά μέσα από την απαίτηση για πόλεις που ικανοποιούν αισθητικά και προσφέρουν στους κατοίκους τους ποιότητα ζωής, αλλά και για έναν πλανήτη, στον οποίο κάθε ον σέβεται τα υπόλοιπα, οριοθετώντας την περιοχή της δικαιοδοσίας και της δύναμής του.

• Βενέζης, Ηλίας. Η Δάφνη.
• Γκάτσος, Νίκος. Ο εφιάλτης της Περσεφόνης.
• Ινδιάνος Σιάτλ.[ Ένα παλιό μήνυμα για το σύγχρονο κόσμο].
• Ιορδανίδου, Μαρία. [Στην εποχή του τσιμέντου και της πολυκατοικίας].
• Καλβίνο, Ίταλο. [[Μανιτάρια στην πόλη].
• Πασαγιάννης, Κωνσταντίνος. Ο Ευρώτας.
• Σκαμπαρδώνης, Γιώργος. Η-Βαγγελιώ-δεν-είσαι-εντάξει.
• Φακίνου, Ευγενία. [Η ζωή στη Σύμη].
• Χαρπαντίδης, Κοσμάς. [Χαλασμένες γειτονιές].

.