Στο σενάριο αυτό, με αφορμή την εκλογικευμένη μυθολογική αναφορά για την αυτοχθονία των Αθηναίων στον “Περικλέους Επιτάφιο” του Θουκυδίδη (Κεφ. 36. 2-3), οι μαθητές “αποφυσικοποιούν” τον μύθο που έλεγε ότι οι πολίτες της δημοκρατικής πόλης-κράτους “προέρχονταν από την ίδια τη γη” ή ότι “κατοικούσαν συνεχώς την ίδια γη” (εκδοχή του Θουκυδίδη), διερευνώντας την κατασκευασμένη - επινοημένη λειτουργία που διαδραμάτισε στη διαμόρφωση της ταυτότητας των Αθηναίων κατά τα αρχαία χρόνια, και εξακολουθεί να επηρεάζει την καταγωγή των Νεοελλήνων σήμερα. Στο πλαίσιο αυτό οι μαθητές συνεργάζονται σε ομάδες στο ανοιχτό ψηφιακό περιβάλλον των εγγράφων google, για να δημιουργήσουν πρώτα ένα ερμηνευτικό λεξικό όρων για τον “αυτόχθονα”. Για το πετύχουν αυτό, ελέγχουν και συγκρίνουν στα λεξικά και τα σώματα κειμένων (αρχαιοελληνικά - μεσαιωνικά - νεοελληνικά) σημασίες και χρήσεις της λέξης και φέρνουν στο φως αναλογίες, διαφορές, αντιστροφές και ετεροσημίες της στο γλωσσικό παρελθόν και παρόν της Ελληνικής.Εξετάζοντας, ύστερα, διακειμενικά τη συμβιωτική σχέση μύθου και λόγου περί αυτοχθονίας σε αρχαιοελληνικά κειμενικά είδη (το Έπος, την Ιστορία, τη Ρητορική και την Τραγωδία), οι μαθητές αναδεικνύουν τη διπλή, ιδεολογική λειτουργία του σχετικού μύθου στον αθηναϊκό (και όχι μόνο) χρόνο: την “ομοιογενοποιητική” αφενός, που ένωνε τους ετερογογενείς Αθηναίους, και τη “διαφοροποιητική” αφετέρου, η οποία τους διέκρινε αξιολογικά από τους “άλλους” (που θεωρούνται “εισαγόμενοι” μέσα στην ίδια τους τη χώρα), δικαιολογώντας μάλιστα την “καλυμμένη” επιθετική συμπεριφορά απέναντί τους. Τέλος, αξιολογώντας τρόπους πρόσληψης και ερμηνείας σήμερα του “αυτόχθονα” Αθηναίου πολίτη, σχετικών αρχαιοελληνικών κειμένων, και ελέγχοντας, γενικότερα, τη “θεαματική” προβολή του στο διαδίκτυο, οι μαθητές παίρνουν θέση για το αν, κατά πόσο και πώς οι Νεοέλληνες σήμερα υιοθετούν κριτική στάση απέναντι στους προγονικούς τους “αυτόχθονες”.