Το σενάριο δίνει έμφαση στη γραμματική των δύο τεχνών, της λογοτεχνίας και του κινηματογράφου οι οποίες αντιμετωπίζονται ισότιμα. Το σενάριο αυτό προσπαθεί να ξεπεράσει γνωστές αγκυλώσεις που θέλουν τα λογοτεχνικά έργα να είναι πάντοτε ανώτερα των κινηματογραφικών τους εκδοχών ή τα τελευταία να προσαρμόζονται στα πρώτα. Στις συγκλίσεις και τις αποκλίσεις ανάμεσα στις δύο τέχνες αναμένουμε να εστιάσουν οι μαθητές μας με την καθοδήγηση του εκπαιδευτικού δίνοντας, ανάμεσα σε άλλα, έμφαση στο γεγονός πως το διαφορετικό μέσο παράγεται από διαφορετική γλώσσα και δημιουργεί συγχρόνως διαφορετική γλώσσα.

Στην πρώτη φάση οι μαθητές και οι μαθήτριες έρχονται σε επαφή με τις βασικές έννοιες του κινηματογράφου. Στη δεύτερη φάση, σε ομάδες πλέον, οι μαθητές και οι μαθήτριες διαβάζουν συγκριτικά τις δύο τέχνες και παράγουν κριτικό λόγο. Τέλος, στην τρίτη φάση, αναμένουμε μέσα από μια συγκεκριμένη ταινία να εφαρμόσουν όσα έμαθαν κατά τις προηγούμενες φάσεις.

Η αφηγηματολογία παίζει πολύ σημαντικό ρόλο καθ’ όλη την εξέλιξη του σεναρίου, για αυτό και πρέπει ο εκπαιδευτικός να είναι σίγουρος πως οι μαθητές είναι εξοικειωμένοι με τις έννοιες του αφηγητή, της εστίασης, του χρόνου και του χώρου στην αφήγηση. Ίσως, μέσα από το φιλμικό κείμενο, να καταστεί ακόμα μεγαλύτερη η εξοικείωση των μαθητών με τις βασικές αυτές έννοιες και για τη λογοτεχνία. Τελικά, πρόθεση του σεναρίου είναι από τη μια να γνωρίσουν οι μαθητές από πιο κοντά την τέχνη του κινηματογράφου και από την άλλη να βάλουμε στη συζήτηση, έστω και από το παράθυρο, τη λογοτεχνία, τη σχέση της με τις άλλες τέχνες αλλά και να εμβαθύνουμε σε ζητήματα τεχνικής.