Στο σενάριο αυτό, η προσέγγιση του κειμένου (Αριστοτέλης «Ηθικά Νικομάχεια», Β6, 4-8) γίνεται σε τρία επίπεδα: Σε ένα πρώτο επίπεδο, καθαρά γλωσσοκεντρικό επιχειρείται με μια σειρά από δραστηριότητες η γλωσσική κατάκτηση της συγκεκριμένης ενότητας και η εξαγωγή της μετάφρασης η οποία θα συγκριθεί με δοσμένες μεταφράσεις για την εξαγωγή συμπερασμάτων σχετικά με τον αριστοτελικό τρόπο γραφής και σκέψης. Σε ένα δεύτερο επίπεδο, θα επιχειρηθεί η νοηματική κατάκτηση του κειμένου στα πλαίσια μιας διαλεκτικής ανάγνωσης και η αναζήτηση προεκτάσεων και στοιχείων που θα μπορούσαν να αποτελέσουν τροφή για περαιτέρω προβληματισμό και σκέψη. Τέλος, σε ένα τρίτο επίπεδο, θα παρουσιαστούν με ενάργεια οι έννοιες «υποκειμενικότητα», «αντικειμενικότητα» και «μεσότητα» που κατέχουν βασική θέση στην Αριστοτελική φιλοσοφία και θα μελετηθεί ο τρόπος γέννησης και εδραίωσης της φιλοσοφικής ορολογίας.
Στην ενότητα αυτή ο Αριστοτέλης, στην προσπάθειά του να αποσαφηνίσει το νοηματικό περίγραμμα της ηθικής αρετής εισάγει την έννοια της “μεσότητας”, η οποία, ως όρος νεότευκτος, επιβάλλεται να ορισθεί. Διαπιστώνοντας ότι ο συγκεκριμένος ορισμός είναι αρκετά πολύπλοκος, εισάγει κριτήρια ποσοτικά και ποιοτικά για τον αυστηρό του καθορισμό. Αντιμέτωπος με νέες δυσκολίες, συλλαμβάνει τις έννοιες «υποκειμενικότητα» και «αντικειμενικότητα», αποδίδοντάς τες με τρόπο περιγραφικό και τις υπάρχουσες δυνατότητες της γλώσσας τη δεδομένη ιστορική στιγμή. Πλαισιώνει με παραδείγματα από τον χώρο της εμπειρίας τη συλλογιστική του, για να καταλήξει ότι η ηθική αρετή είναι μεσότητα, που κινείται ανάμεσα στις ακρότητες της υπερβολής και της έλλειψης.
Το περιεχόμενο, λοιπόν, είναι λιτό και συγκεκριμένο και, κατά συνέπεια, σαφές ως προς την κατανόησή του. Απομένει στις ΤΠΕ να ρίξουν άπλετο φως σε κάποιες σκοτεινές του περιοχές και να συμβάλλουν στην ουσιαστική εμπλοκή των μαθητών σε δραστηριότητες δημιουργικού τύπου, γύρω από ένα θέμα ελάχιστα ελκυστικό και να αναδείξουν αθέατες πτυχές του αναζητώντας τα ίχνη ή τις απολήξεις του στο παρόν. Έτσι, εκτός από τις καθαρά κειμενοκεντρικές δραστηριότητες, κάποιες άλλες φαινομενικά ασύνδετες μεταξύ τους, όπως η διατροφή των αθλητών, οι αρχαίοι ολυμπιονίκες, η ταύτιση προσώπων με συγκεκριμένες καταστάσεις, όπως ο Μίλων με τη θηριώδη δύναμη, η κατανόηση του ύφους και της γλώσσας του Αριστοτέλη και της γέννησης της ορολογίας κ.λπ. υποτάσσονται στη γενικότερη στόχευση του συγκεκριμένου σεναρίου που είναι η αποδόμηση του κειμένου σε επίπεδο λέξεων και ιδεών και η κατάδειξη του μηχανισμού της αριστοτελικής σκέψης, σε συνδυασμό με την πολυεπίπεδη προσπέλαση του κειμένου, ώστε να υπηρετηθεί και η αναγκαιότητα των πανελληνίων εξετάσεων.