Με όχημα την πολυσημία της λέξης «ξένος» στα αρχαία ελληνικά («ξένος»: φιλοξενούμενος, ξένος, παράξενος), προσεγγίζεται η «παράξενη / διαφορετική» («ξένη») Ελένη του Ευριπίδη, ως τραγική ηρωίδα.
Α. Διερευνώνται οι διαφορετικές εκδοχές του μύθου της Ελένης στην αρχαιότητα (Όμηρος, Ηρόδοτος, Ευριπίδης, Γοργίας).
Β. Το γεγονός ότι τόσο η Ελένη όσο και οι υπόλοιποι Έλληνες ήρωες της ευριπίδειας τραγωδίας δρουν και πάσχουν όντας "ξένοι" στην εξωτική Αίγυπτο δίνει τη δυνατότητα διερεύνησης του «Άλλου ως εαυτού». Αξιοποιώντας στοιχεία από το μάθημα της Κοινωνικής και Πολιτικής Αγωγής γίνεται αναγωγή και σε δεδομένα της σημερινής πραγματικότητας («ευάλωτες κοινωνικές ομάδες», «ανθρώπινα δικαιώματα») και διερευνάται το ψυχολογικό πορτρέτο του «ξένου». Επιδιώκεται να συνειδητοποιήσουν οι μαθητές ότι, τόσο σε επίπεδο μυθολογικό όσο και κοινωνικό, η πραγματικότητα δεν είναι μονοδιάστατη και παρουσιάζεται με διαφορετική εικόνα ανάλογα με την οπτική γωνία από την οποία προσεγγίζεται. Παροτρύνονται, έτσι, να αναζητήσουν την εκδοχή του «άλλου» - της άλλης πλευράς, για να σχηματίσουν σφαιρικότερη εικόνα των πραγμάτων και να τοποθετηθούν κριτικά.
Με την επέκταση του σεναρίου σε όλο το κείμενο της τραγωδίας (με τη μέθοδο του Project, στο πλαίσιο, ίσως, ενός Πολιτιστικού προγράμματος) μπορούμε να αναδείξουμε τυπικές εικόνες των «ξένων», τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν, τις πιέσεις που υφίστανται και τις μεθόδους που υιοθετούν για να αντεπεξέλθουν σε δυσμενείς καταστάσεις.