Σύμφωνα με τη συντάκτρια, το σκεπτικό της παρούσας διδακτικής πρότασης ξεκινά από τη διαπίστωση ότι τα παιδιά της Α΄ Γυμνασίου χρησιμοποιούν περιορισμένο αριθμό ρημάτων, τόσο στον προφορικό όσο και το γραπτό λόγο, και μάλιστα πολύ συγκεκριμένα κυρίως τα βοηθητικά είμαι και έχω και τα κίνησης και δράσης π.χ. πάω, κάνω. Επίσης, διαπιστώνεται η απουσία χρήσης ρημάτων που δηλώνουν σκέψη, συναίσθημα. Δυσκολεύονται, επίσης, να εντοπίσουν το κεντρικό γεγονός μιας ιστορίας, το πρόσωπο αφήγησης, την οπτική γωνία του αφηγητή. Γίνεται μια προσπάθεια μέσα από μια σειρά αποστολών να μπουν στη θέση ηρώων, αφηγητών, δημιουργών εναλλακτικών ιστοριών και κατά συνέπεια να κινητοποιηθούν συναισθηματικά και να εκφραστούν λεκτικά.