Με τη συγκεκριμένη εφαρμογή οι μαθητές ήρθαν σε επαφή με κείμενα επιστημονικά, δημοσιογραφικά, γελοιογραφίες με τα οποία μελέτησαν τις κοινωνικές αναπαραστάσεις της τηλεόρασης ως μέσου μαζικής επικοινωνίας.
Δόθηκαν από τη διδάσκουσα ως έναυσμα κείμενα με τα οποία «κατασκευάζονται» σημειωτικά και αναπαρίστανται οι εμπειρίες των συγγραφέων σχετικά με την τηλεόραση. Στο πλαίσιο της ίδιας διερεύνησης μελετήθηκαν και οι γλωσσικές, λεξικογραμματικές επιλογές των συντακτών των κειμένων, ώστε οι μαθητές να αποκτήσουν επίγνωση των διαδικασιών με τις οποίες «κατασκευάζονται» τα κείμενα ως σημειωτικά συστήματα.
Ως μέσο για την παραπάνω προσέγγιση αξιοποιήθηκαν οι βασικές δομές της πρότασης: Υποκείμενο-Ρήμα-Αντικείμενο, Υποκείμενο-Ρήμα-Κατηγορούμενο και Υποκείμενο-Ρήμα (αμετάβατο), ώστε να αντιληφθούν τους μετέχοντες (ουσιαστικά) και τις διαδικασίες (ρηματικές φράσεις). Έγινε προσπάθεια να απλοποιηθεί το νόημα των κειμένων και να μπορέσουν οι μαθητές να αποδώσουν με απλές προτάσεις το νόημα που μεταβιβάζεται μέσω των συγκεκριμένων κειμένων. Στη συνέχεια, εκτίμησαν και ερμήνευσαν τις συγκεκριμένες αναπαραστάσεις με βάση και τις δικές τους εμπειρίες και τις προσέγγισαν κριτικά: οι περισσότεροι συμφώνησαν και ταυτίσθηκαν με τους συντάκτες των κειμένων. Τέλος, κλήθηκαν να παραγάγουν τα δικά τους κείμενα για την τηλεόραση, με τα οποία αποτύπωσαν τις δικές τους απόψεις και θέσεις.